Uw winkelwagen is leeg!
Op zoek naar een boek buiten de uitgeverij? Bezoek onze vernieuwde boekenwebshop
Naar DeRamshoorn.nl
De speler en zijn gezin
W. Schippers
Winst door verlies
datum van verschijnen: 1 april 2015
Udo Walstein valt vanuit het raam van zijn slaapkamer bij het kijken naar zijn sneeuwpop in de achtertuin. Hierdoor levenslang verminkt, wordt hij als kantoorklerk in het bedrijf van zijn vader te werk gesteld.
Omdat zijn vader alleen niet in staat blijkt de zaak rendabel te houden, komt er een compagnon in de persoon van Florus van Hesten, die het personeel hard laat werken. Udo wordt hiervan de dupe en besluit zijn muzikale talenten als violist te beproeven door op zoek te gaan naar een baan in het buitenland.
In Brussel lijkt het op een totale mislukking uit te lopen. Er komt een keer ten goede als hij met de begeleiding van zijn viool een feest opluistert in het hotel, waar hij bivakkeert.
Samen met een Praagse zanger en Tiroler jodelaar vormt hij een succesvol trio. Op hun rondreis bezoeken ze Parijs. In Wenen haalt Ubo zijn diploma als volleerd violist en wordt hij heel beroemd.
Op de terugtocht naar huis moet hij nog optreden in Brussel. Daar wachten de vroegere boekhouder van zijn vader en zijn knappe dochter hem op. Het wordt een ontroerend weerzien en hij maakt trouwplannen met zijn jeugdvriendin.
CIP-GEGEVENS KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK, DEN HAAG
W. Schippers
De speler en zijn gezin / Latere titel: Winst door verlies, W. Schippers
- Goes: De Ramshoorn -
ISBN 9789461150660
NUR 337
Trefw.: muzikant, violist, handelen in koffie en thee
Eerdere drukken:
1e druk: 1938 onder de titel ‘De speler en zijn gezin’
Latere drukken: 1960/’62, uitgeverij Groen te Leiden onder de titel ‘Winst door verlies’
Illustraties:
Omslag- en binnenwerkillustraties: Rino Visser, Goes
© 2015 Uitgeverij De Ramshoorn
Putwei 6 - 4464 BT Goes - tel. 0113-230340
fax. 0113-218691 - [email protected] - www.ramshoorn.nl
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd, opgeslagen in een computerbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Inhoudsopgave
1. Een noodlottige val
2. De ereschuld
3. De ondergang tegemoet
4. Een oude ballade
5. Een zondagmorgen
6. Op ‘Bella Vista’
7. De jonge compagnon
8. Onder een harde meester
9. In moeite en druk
10. Verbroken boeien
11. Weg van huis
12. In ‘Le Coq d’Or’
13. De oude zanger
14. ‘Blijf bij de meester’
15. Levensmoed en levenslust
16. Een internationaal trio
17. Vreugde en leed
18. Weer in Brussel
1. Een noodlottige val
’t Loopt tegen het eind van november. Op een mistige dag was een sombere, regenachtige avond gevolgd, die de mensen noodzaakte hun lampen vroeg aan te steken, tenzij men van plan was buitengewoon lang te schemeren.
In het laatste huis van een straat die behoort tot het oude stadsgedeelte, schijnt men daarvan wel te houden, want de helderwitte maar al tamelijk versleten gordijnen zijn zo ver mogelijk opengeschoven.
De ramen zien uit op een stille straat, waar nu niet veel te zien is, maar men wil blijkbaar zo lang mogelijk van het verdwijnende daglicht profiteren.
’t Is een ouderwets gebouw. En als de deuren en raamkozijnen niet zo verveloos waren geweest en de hier en daar gebarsten gevelmuur wat bij gestreken zou zijn, dan zou het nog wel de indruk maken van een deftig burgerwoonhuis, wat het inderdaad ook geweest was.
De bewoners van het huis hadden betere dagen gekend. Een tiental jaren geleden behoorde de heer Walstein tot de welgestelde burgers van de stad. Verschillende omstandigheden hadden er echter aan meegewerkt dat die welvaart geleidelijk afnam en nu kan niet anders worden gezegd dan dat de heer Walstein met zijn klein gezin een armzalig bestaan leidt.
De heer Walstein is Duitser van geboorte, maar als jong officier ging hij over in Nederlandse dienst en maakte in een van zijn garnizoenen[1] kennis met de dochter van een welgestelde tabakshandelaar. De oude heer Belders, een betrouwbaar, godvrezend man, hield de officier geruime tijd op een afstand, maar toen hij zag dat zijn enig kind met haar hele hart aan de officier hing, gaf hij ten slotte toe en besloot met Rudolf Walstein kennis te maken.
Mensenkenner als de koopman was, had hij zich al snel een denkbeeld kunnen vormen van de karaktereigenschappen van zijn toekomstige schoonzoon. Hij dacht met zorg aan de toekomst van zijn dochter, als ze eens met de officier getrouwd zou zijn.
Losbandig, in de lelijke zin van het woord, was luitenant Walstein niet, maar wel zorgeloos en geneigd om plezier te maken. Ondanks dat hij van een deftige, maar zeer verarmde familie afkomstig was, verkeerde hij vaak in geldverlegenheid. Met het karige traktement van een tweede luitenant kon hij niet goed rondkomen, want hij hield er een tamelijk overdadige levenswijze op na.
’t Baatte niet dat de bezorgde vader zijn dochter ernstig waarschuwde om haar lot niet te verbinden aan dat van de officier. Want toen deze in rang bevorderd werd, volgde het huwelijk al snel. En zijn enige dochter volgde haar man naar het tamelijk ver verwijderde garnizoen.
Echter, de tijd snelde voort. De eerste jaren leek het alsof de bezorgdheid van de heer Belders niet nodig geweest was, want alles ging naar wens. Na verloop van tijd waren er twee kinderen in het officiersgezin gekomen: een lief meisje met donkere haren en een stevige, blonde knaap.
Na acht gelukkige jaren werd de eerste luitenant Walstein bevorderd tot kapitein en tevens volgde overplaatsing naar een groot garnizoen. Toen kwam langzamerhand de tijd, waarin ging blijken dat de angst van de heer Belders niet onterecht was geweest.
Maar al te spoedig was kapitein Walstein in hogere kringen een gevierde gast. Gemakkelijk en sympathiek in de omgang, beschaafd en hoog ontwikkeld, van deftige afkomst en zeer muzikaal, raakte de knappe officier spoedig thuis in het uitgaansleven.
De welgemeende waarschuwingen van zijn vrouw konden hem niet weerhouden van een levenswijze, die met zijn beperkte geldmiddelen niet in overeenstemming was. Dit was voor hem financieel niet vol te houden.
Toen gebeurde er iets, wat kapitein Walstein voor een tijd aan huis bond en wat een diepe indruk maakte op zijn levenslustige karakter. ’t Gebeurde op een winteravond. De kapitein had een uitnodiging ontvangen voor een feestavond bij zijn kolonel. En mevrouw, die zich anders zoveel mogelijk aan dergelijke feesten onttrok, had aanvankelijk geweigerd haar man daarheen te vergezellen. Maar met al de kracht van zijn vriendelijke welsprekendheid had hij geprobeerd haar duidelijk te maken, dat hij zo’n uitnodiging van iemand met een hogere rang niet in de wind kon slaan. Alle officieren verschenen er immers – als zij getrouwd waren – met hun vrouwen. En waarom zou ze niet gaan? De kinderen bleven immers achter onder de veilige hoede van juffrouw Stinsma? Juffrouw Stinsma had al bij de moeder van mevrouw Walstein gediend. Bij het huwelijk van Sophie Belders met luitenant Walstein was ze haar gevolgd naar het verre garnizoen. Nee, wat de kinderen betrof, die kon ze veilig overlaten aan de zorgen van haar trouwe Stien. Dus besloot ze ten slotte haar man te vergezellen naar het feest, maar zij deed het met tegenzin.